Heb je geleerd over de voordelen van moleculaire waterstof watertherapie, maar heb je nog vragen? Ik heb de meest gestelde vragen hieronder beantwoord. Als je andere vragen hebt, schrijf ze dan in een reactie op dit artikel en we zullen ze beantwoorden.

Is waterstof veilig?

Ja. Waterstofgas is zeer veilig gebleken in concentraties die honderden keren hoger zijn dan de concentraties die bij therapie worden gebruikt. Hier zijn enkele voorbeelden:

De veiligheid van waterstof werd voor het eerst bewezen in de late jaren 1800, toen waterstof werd gebruikt om schotwonden te lokaliseren. Rapporten hebben aangetoond dat er geen toxische effecten zijn op zelfs de meest gevoelige weefsels.

Een ander goed voorbeeld van waterstofveiligheid is dat waterstof (in zeer hoge concentraties) sinds 1943 wordt gebruikt bij diepduiken, om decompressie te voorkomen. Studies hebben aangetoond dat waterstof geen toxische effecten heeft, zelfs niet bij hoge concentraties en drukken (98,87% H2 en 1,26% O2 bij 19,1 atm.).

Bovendien is waterstofgas een natuurlijk voorkomend element in het lichaam, want na een vezelrijke maaltijd kunnen darmbacteriën dagelijks liters waterstof produceren. Dit is nog een voordeel van het eten van fruit en groenten.

Kortom, waterstof is een normaal element in ons lichaam, in tegenstelling tot een lichaamsvreemde stof die alleen in het laboratorium kan worden geproduceerd.

Is waterstof opgelost in water hetzelfde als waterstofgas in water?

De manier waarop waterstof in water voorkomt, beïnvloedt de stabiliteit en de snelheid waarmee het uit het water komt en in de lucht verdwijnt. Waterstof kan in water voorkomen als:

• volledig opgelost gas

• in colloïdale of gesuspendeerde vorm

• als macrobellen (grote gasbellen), die bijna onmiddellijk uit het water komen.

Belangrijk: het is niet voldoende om waterstofgas in het water te brengen om therapeutisch water te krijgen. Waterstof moet worden opgelost in water. Als de waterstof alleen in de vorm van gasbellen is, zal het onmiddellijk uit het water komen en in de atmosfeer verdwijnen, en het water dat je drinkt zal bijna geen waterstof bevatten.

De lichtere test

Een uitstekend voorbeeld van onopgeloste waterstof is te zien in het zogenaamde "aanstekermonster", waarbij een vlam dicht bij de alkalische wateruitlaat van een waterionisator wordt gehouden. Er klinkt een piepend geluid en er zijn kleine vonkjes te zien als de waterstof die uit het water komt ontbrandt.

Het probleem is dat de waterstof die ontbrandt gewoon onopgeloste waterstof in water is, dat onmiddellijk verdampt in de lucht en daarom geen therapeutische waarde heeft.

Dus het krakende geluid dat je hoort bij de aanstekertest laat alleen zien dat er waterstof is geproduceerd door elektrolyse, maar de hoeveelheid opgelost in water kan onder het therapeutische niveau liggen.

"Melkachtig water" en gasbellen

Onopgeloste waterstof kan soms ook worden waargenomen in sommige waterionisators als het water er "melkachtig" of "mistig" uitziet door grote bellen waterstofgas. Het is dus niet omdat water er melkachtig uitziet of omdat je veel belletjes in het water ziet, dat het water een hoge concentratie moleculaire waterstof heeft. In feite kan de concentratie opgeloste moleculaire waterstof zelfs onder het detecteerbare of therapeutische niveau liggen.

Waterionisators werden tientallen jaren voordat het belang van waterstof bekend was ontworpen. Daarom zijn ze ontworpen om alkalisch water te produceren en geen opgelost waterstofwater. Sommige ionisatoren kunnen zelfs water met een zeer hoge alkaliteit produceren, maar zonder detecteerbare hoeveelheden waterstof.

Andere waterionisators kunnen een goed waterstofniveau produceren als de elektrodes en hun leidingen schoon zijn, maar als er zoutafzettingen in de elektrodes verschijnen, kan de waterstofconcentratie dalen tot onder het detecteerbare niveau. De duur tot deze afzettingen verschijnen kan een paar dagen, weken of maanden zijn, afhankelijk van de waterbron en hoe vaak de ionisator wordt gebruikt.

Dit benadrukt hoe belangrijk regelmatige reiniging van de ionisator is, en de prestaties van het zelfreinigende systeem. Elk type ionisator heeft een aanbevolen periode waarin handmatig reinigen moet gebeuren. Hoe geavanceerder het zelfreinigende systeem van de ionisator, hoe minder vaak deze gereinigd hoeft te worden.

Concluderend: van alle moleculaire waterstof die door een ionisator wordt geproduceerd, is het enige dat voor jou telt de hoeveelheid opgeloste waterstof. Hoe hoger de hoeveelheid opgeloste waterstof in verhouding tot de totale hoeveelheid waterstof die door het apparaat wordt geproduceerd, hoe efficiënter het apparaat is. Als een systeem (waterionisator, waterstofgenerator) perfect geoptimaliseerd zou zijn, zou je dus geen waterstofbelletjes in het water moeten zien of geluiden moeten horen bij de aanmaaktest.

De aanwezigheid van bellen en geluid in de aanmaaktest betekent niet dat het water een hoge concentratie waterstof bevat. Het betekent ook niet dat het water geen waterstof bevat of een lage concentratie. Deze symptomen zeggen gewoon niets over hoeveel waterstof er is opgelost in water, en dat is het enige dat voor jou van belang is.

Hoeveel waterstofwater moet je drinken om gezondheidsvoordelen te krijgen?

Dit is de vraag die onderzoekers zich stellen en die nog steeds wordt onderzocht. Tot nu toe zijn doses tussen 0,5 en 1,6 mg waterstof per dag gebruikt in onderzoeken bij mensen en dieren, en deze doses hebben statistisch significante voordelen laten zien.

Als je water een waterstofconcentratie heeft van 1 ppm (gelijk aan 1 mg / L), dan krijg je bij twee liter per dag een dosis van 2 mg waterstof (H2). Deze doses zijn simpelweg wat er tot nu toe in onderzoeken effect is aangetoond. Voor sommige mensen en voor bepaalde effectieve doses kunnen ze hoger of lager zijn.

Als we het vanuit een ander gezichtspunt bekijken, zien we dat het water van wereldberoemde geneeskrachtige bronnen zoals Nordenau (Duitsland), Lourdes (Frankrijk), Tlacote (Mexico), Nadana (India), Hita Tenryosui, Japan, waterstofconcentraties hebben. moleculair gewicht (H2) opgelost in water tussen 0,2 en 0,8 ppm. Deze concentraties en zelfs hogere concentraties kunnen thuis worden verkregen met een waterionisator of een waterstofgenerator.

Betekent meer waterstof meer voordelen?

Misschien wel, misschien niet ... Er is duidelijk een minimumhoeveelheid waterstof nodig om gezondheidsvoordelen te krijgen. Deze hoeveelheid kan ook van persoon tot persoon verschillen.

Het is belangrijk om te weten dat je geen probleem kunt hebben omdat je te veel waterstof hebt geconsumeerd. Het stapelt zich niet op in het lichaam, dus je ademt gewoon de waterstof uit die je lichaam niet nodig heeft. In veel gevallen werd een duidelijke afhankelijkheid van het effect van de dosisgrootte waargenomen, dus hoe meer waterstof werd toegediend, hoe sterker de effecten.

Er zijn ook onbewezen beweringen dat een grotere hoeveelheid waterstof meer voordelen biedt. Maar er is nog meer onderzoek nodig op dit gebied voor een goed gedocumenteerd antwoord.

Verliest het waterstofgas niet onmiddellijk uit het water?

Ja, waterstof begint onmiddellijk uit het water te komen, maar het verdwijnt niet plotseling uit het water. Afhankelijk van de grootte van het contactoppervlak van het water met de lucht, de mate van agitatie van het water, etc., kan de waterstof een paar uur of langer in het water blijven voordat de concentratie onder het therapeutische niveau zakt.

Waterstofwater lijkt qua gedrag op koolzuurhoudend water (CO2), dat niet uit het water komt als je de fles opent. Geleidelijk komt er echter kooldioxide uit het water en na een tijdje is het water niet meer koolzuurhoudend, dus het is beter om het water te drinken voordat het plat wordt. Precies hetzelfde gebeurt met waterstofwater, dat in plaats van opgelost kooldioxide opgeloste waterstof heeft.

Hoe lang blijft moleculaire waterstof (H2) in water?

Net als wanneer je een dosis zuur sap opent, neemt de waterstofconcentratie af zodra het water met moleculaire waterstof (H2) in de open lucht wordt gelaten bij normale atmosferische druk, totdat het een evenwicht bereikt met de partiële druk van waterstof in de atmosfeer, wat een concentratie van H2 in water van 8,67 x 10-7 mg / L betekent.

Omdat waterstof de kleinste molecule in het universum is, kan het door alle plastic containers en vele andere soorten containers diffunderen. Daarom heeft waterstof de hoogste uitvloeiingssnelheid van alle gassen.

De afscheidings- en dissipatiesnelheid van moleculaire waterstof (H2) uit water is recht evenredig met de temperatuur, de agitatie van de vloeistof en het contactoppervlak met de lucht.

Een 500 ml vat ontdekt waterstofperoxide heeft een halveringstijd van ongeveer 2 uur. Met andere woorden, als we de container met water met een H2-concentratie van 1,6 mg/l, ontdekt in de open lucht laten staan, bij kamertemperatuur, zonder het water te roeren, zal de concentratie moleculaire waterstof (H2) in het water na twee uur ongeveer 0,8 mg/l zijn. De dissipatiesnelheid is echter niet precies lineair.

Is er een direct verband tussen ORP en de concentratie moleculaire waterstof (H2) in het water?

Belangrijk: Zelfs als je water hebt met een hoge negatieve ORP, betekent dit niet dat dat water ook een grote hoeveelheid opgeloste waterstof heeft. Je kunt water hebben met een ORP van -700 mV dat meer dan 1 ppm waterstof bevat of minder dan 0,05 ppm van waterstof.

Hoeveel waterstof kan worden opgelost in water?

De concentratie van waterstofgas (H2) wordt vaak gerapporteerd in mol (moles / liter (M) of millimol / liter mM), delen per miljoen (ppm), delen per miljard (ppb) of milligram per liter (mg / l ). In verdunde oplossingen is 1 ppm ongeveer gelijk aan 1 mg/l en daarom worden de twee eenheden meestal door elkaar gebruikt. De molaire massa van waterstof is ongeveer 2 mg / millimol, dus 1 mg is ongeveer 0,5 mol. Bijgevolg is 1 ppm = 1 mg / l = 0,5 mM.

De concentratie waterstofgas (H2) in gewoon water (uit de kraan, gebotteld, gefilterd) is ongeveer 8,65 x 10-7 mg / L. Met andere woorden, er zijn minder dan 8 miljoen milligram H2 in het water. Daarom heeft de moleculaire waterstof (H2) in normaal gefilterd water geen therapeutische waarde. Het is gewoon te weinig.

In de wetenschappelijke literatuur wordt de concentratie van 1,6 mg/l (1,6 ppm of 1600 ppb) beschouwd als de "verzadigingsconcentratie", omdat dit de concentratie zou zijn die in water zou worden bereikt als de atmosfeer alleen uit waterstof zou bestaan en de atmosferische druk op zeeniveau zou hebben, die 760 mm kwikkolom (1,01 bar) is, d.w.z. 1 atmosfeer (atm).

Andere vragen?

Heb je andere vragen over moleculaire waterstoftherapie waarop je graag het antwoord zou willen weten? Stel ze hieronder in een reactie. En als je het artikel leuk vond, deel het dan alsjeblieft. Dank je wel.